ლექსები დედაზე
ზოგჯერ თუ სევდა დანისლავს თვალებს, ვერ დაიოკებს ცრემლებს ჟინიანს, ნუ შეგაშინებს უძირო ღამეც, ვიდრე დედა გყავს, ნუ გეშინია. თუ გაგიხუნებს მეწყერი ფერებს და ზამთრის სუსხი მხრებზე დაგათოვს, გულს ნუ გაიტეხ, რა ვუყოთ მერე, დედის გული და კალთა გაგათბობს. ნუ შეგაშინებს მეხი იერით, მეხი უფესვო ხეებს ერევა, ვიდრე დედა გყავს, შენ ხარ ძლიერი, ვიდრე დედა გყავს, ვინ მოგერევა. დედა ჰქვია დედაციხეს, დედაქალაქს, დედამიწას, დედაბოძს თუ დედაენას დედის ძალა დედამ მისცა! დედა უძღვის წინ ყველაფერს, ჩვენს სალოცავს, ჩვენს საფიცარს... რადგან ძალა დედამ მისცა, დედა იცავს დედამიწას! თუ შენს სკოლას ასახელებ, სად იყო და სად არა, დედის გულის ხმა მოგწვდება, ჩემო კარგო, პატარავ! როცა ტოლებს ჩამორჩები და სწავლა არ გწადია, დედის თვალზე ცრემლს რომ ნახავ, მისი გულის დარდია! სადაც იყო, ყველგან გნახავს დედის გული ალალი. ან დედაზე საყვარელი, მითხარ, ქვეყნად რა არი! და, პატარავ, მაშ იცოდე, ყველას შეუყვარდები, ოღონდ დედის გულს უსმინე, გაუფურჩქნე ვარდები. ჩემო ტკბილო